ถาม-ตอบ วัยเรียน-เล่นแล้วเก็บหน่อยเถอะลูก
======================================
***********
** ถาม **
***********
ลูกสาวเล่นของเล่นแล้วไม่ค่อยชอบเก็บ ถ้าจะเก็บต้องมีข้อแม้ หรืออยู่ที่อารมณ์ อยากให้ลูกมีระเบียบเหมือนตอนอยู่โรงเรียนบ้าง
************
** ตอบ **
************
ลูกสาวที่เล่นของเล่นแล้วไม่ค่อยชอบเก็บ คุณแม่คงเหนื่อยที่จะต้องต่อรองเจรจากับข้อแม้ของลูก แต่อยู่ที่โรงเรียนกลับไม่เป็นเช่นนั้น ทำไมนะ...
ปัญหาเช่นนี้ เป็นกันมากในหลายๆ บ้าน บางบ้านก็เพิ่มกฏเกณฑ์ เพิ่มเงื่อนไขให้ลูกมากขึ้นอีก คุณแม่บางคนใช้วิธีคุมจนเก็บเสร็จ แล้วก็หมดแรง ส่วนบางบ้านให้พี่เลี้ยงมาช่วยเก็บ แล้วบอกลูกว่า สงสารพี่เขานะลูก พี่เขาไม่ได้เล่น พี่เขายังเก็บเลย เร็วๆ มาช่วยพี่เขาหน่อย... แต่ปัญหานี้ไม่จบแน่ ถ้าเราไม่รู้ว่าสาเหตุของการไม่เก็บของเล่นคืออะไร หากเรามองแบบเข้าข้างเด็ก
ของเล่นที่เล่นเสร็จแล้ว เหมือนเป็นการปิดฉากของความฝัน การเก็บของเล่น ไม่เร้าใจเท่ารื้อของออกมาเล่น เด็กจึงพร้อมที่ผลักออกไปง่ายๆ แต่ถ้าการเก็บยังช่วยให้เด็กมีความฝันต่อเนื่องไปได้ เด็กก็พร้อมที่จะอยู่ต่อจนเก็บเสร็จ
มีเทคนิคง่ายๆ ครับ เพียงแค่คุณแม่บอกลูกว่า
"พาน้องตุ๊กตาไปนอนในตะกร้าแล้วหาผ้าสวยๆ ห่มให้น้องด้วยนะลูก"
"เอารถของลูกมาจอดในโรงรถให้หมดเลย"
"หุ่นยนต์ก็เรียกกลับคืนกองบัญชาการซะ"
หรือหาคำพูดที่จะช่วยให้การเก็บนั้น ยังดูมีจินตนาการสำหรับเด็กๆ ซึ่งเด็กเขาเสียใจอยู่ลึกๆ นะ ถ้าของที่เขารักมักจะไปกองรวมกันอยู่ในตะกร้าใบเดียว คุณแม่ต้องหาที่อยู่ให้ของเล่นเป็นสัดเป็นส่วนด้วย อาจวางอยู่มุมใดมุมหนึ่งของห้องเหมือนอย่างที่โรงเรียน ซึ่งเด็กๆ เขามีมุมของเล่นในห้องเรียน เด็กๆ จะรู้จักที่เก็บของเล่น และช่วยกันกับเพื่อนๆ มันมีแรงจูงใจที่สนุก แต่การเก็บนั้นผู้ใหญ่ก็ต้องเป็นผู้นำการเก็บที่เคร่งครัด นำจินตนาการในการเก็บมาใช้ อาจร้องเพลงช่วยสร้างบรรยากาศให้สวยงามไปด้วย เรื่องนี้คุณครูกับคุณแม่น่าจะทำได้พอๆ กันนะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น