เปิดโลกหลักภาษา-อักษรนำ
อักษรนำ คือ คำที่มีพยัญชนะสองตัวเรียงกัน โดยพยัญชนะตัวแรกเป็นอักษรสูง หรืออักษรกลาง พยัญชนะตัวที่สองเป็นอักษรต่ำเดี่ยว (ง ญ ณ น ม ย ร ล ฬ ว ) แล้วประสมสระเดียวกัน เวลาออกเสียง พยัญชนะตัวแรกจะออกเสียง อะ กึ่งเสียง พยัญชนะตัวหลังจะออกเสียงเหมือนมี ห นำ
ตัวอย่าง อักษรนำ
*** อักษรสูงนำ ***
ถล่ม อ่านว่า ถะ - หล่ม
ขนาด อ่านว่า ขะ - หนาด
กนก อ่านว่า กะ - หนก
*** อักษรกลางนำ ***
ตลิ่ง อ่านว่า ตะ - หลิ่ง
อร่อย อ่านว่า อะ - หร่อย
จรัส อ่านว่า จะ - หรัด
หากพยัญชนะตัวที่สองเป็นอักษรต่ำที่นอกเหนือจากตัว ง ญ ณ น ม ย ร ล ฬ ว และอักษรกลางแล้ว เวลาอ่านออกเสียง พยัญชนะตัวแรกจะออกเสียง อะ กึ่งเสียง ส่วนพยัญชนะตัวหลังจะออกเสียงตามสระที่มาประสม เช่น
ไผท อ่านว่า ผะ - ไท
เผชิญ อ่านว่า ผะ - เชิน
เฉพาะ อ่านว่า ฉะ - เพาะ
สบาย อ่านว่า สะ - บาย
สบู่ อ่านว่า สะ - บู่
ผดุง อ่านว่า ผะ - ดุง
ถ้า ห นำ อักษรต่ำ (ทุกตัว) หรือ อ นำ ย ไม่ต้องอ่านออกเสียง อะ เช่น หมอ เหงา อยู่ อย่าง ซึ่งคำที่มี อ นำ ย มีอยู่ 4 คำ คือ อย่า อยู่ อย่าง อยาก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น