อย่าขโมยความฝันเด็ก

อย่าขโมยความฝันเด็ก
*******************************

******   เก็บตกฟอร์เวิร์ดเมล์ดีๆ
ที่มีผู้แปลจากบทความเรื่อง follow your dreams มาฝาก
เรื่องดีๆ แบบนี้อย่าเพิ่งผ่านตาไปนะครับ อยากให้ติดตามอ่านจนจบ

...   เด็กชายอายุ 16 ปีคนหนึ่งชื่อว่า "มอนตี้"
คุณครูสั่งให้เขียนเรียงความเรื่อง "โตขึ้นอยากเป็นอะไร"
มอนตี้ก็เขียนบรรยายไป 7 หน้ากระดาษถึงความฝันของเขาที่จะเป็นเจ้าของคอกม้า
พร้อมด้วยบ้านพื้นที่ 4,000 ตารางฟุต บนเนื้อที่ 200 เอเคอร์
เขาบรรยายพร้อมกับวาดแผนผังแสดงรายละเอียดไว้ทุกๆ ส่วน
แต่เมื่อเขานำไปส่ง กลับได้คะแนน F และถูกคุณครูเรียกให้ไปพบหลังเลิกเรียน

...   มอนตี้เข้าไปพบคุณครู และถามว่าทำไมเรียงความของเขาถึงได้ F
ก็ได้รับคำตอบว่าสิ่งที่เขาเขียนนั้นมันเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้
เพราะมันต้องใช้เงินมากมายเกินกว่าฐานะของครอบครัวของมอนตี้จะสามารถทำได้
แม้ว่ามอนตี้จะชี้แจงให้ฟังว่ามันเป็นแค่ความฝันของเขา
แต่คุณครูไม่รับฟัง และขอให้มอนตี้ไปเขียนเรียงความมาใหม่
โดยขอให้เขียนถึงเรื่องที่มันพอจะเป็นไปได้บ้าง แล้วจะแก้คะแนนให้

...   มอนตี้กลับบ้าน และนำปัญหานี้ไปปรึกษากับพ่อของเขา
ซึ่งพ่อก็ให้คำตอบว่า
"เรื่องนี้พ่อคงช่วยอะไรลูกไม่ได้ มันขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของลูกเอง
แต่พ่อมีความรู้สึกบางอย่างว่า
การตัดสินใจของลูกครั้งนี้จะเป็นสิ่งที่มีความสำคัญต่ออนาคตของลูกอย่างแน่นอน"

...   มอนตี้ใคร่ครวญกับเรื่องนี้อยู่เป็นสัปดาห์ ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจได้
เขานำเรียงความเรื่องเดิมไปส่งคุณครูพร้อมกับพูดว่า
"ให้คะแนน F กับผมก็แล้วกัน ผมจะรักษาความฝันของผมไว้"

...   มอนตี้เล่าเรื่องนี้ให้กับผู้มาเยือนฟัง พร้อมกับกล่าวว่า
"ที่ผมเล่าเรื่องนี้ให้พวกคุณฟัง เพราะว่าขณะนี้คุณกำลังนั่งอยู่หน้าเตาผิงในบ้าน
พื้นที่ 4,000 ตารางฟุต ตั้งอยู่กลางคอกม้าเนื้อที่ 200 เอเคอร์
และเรียงความ 7 หน้ากระดาษนั้นได้ใส่กรอบเรียงอยู่เหนือเตาผิง"

...   เขาเล่าต่อว่า "ที่ดีที่สุดของเรื่องนี้ก็คือ
ในวันหนึ่งของฤดูร้อนเมื่อสองปีที่แล้วคุณครูคนเดิมพาเด็กนักเรียน 30 คน
มาพักค้างแรมที่นี่เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์
ก่อนจากไปท่านพูดกับผมว่า
ครูเสียใจนะที่ครูได้ขโมยความฝันของเด็กๆ ไปตั้งมากมาย
แต่ครูก็ดีใจที่เธอไม่ยอมให้ครูขโมยความฝันของเธอ"...
***********************************
สรุปว่า "ผิดเป็นครู" ยังเป็นคำก้องในหูและสมองของผมไปตลอดชีวิตเลยนะเนี่ย